มดกัดใบ (leadcutter ants) น่าจะเป็นหนึ่งในแมลงที่ได้ออกโทรทัศน์บ่อยที่สุด เพราะภาพขบวนขนใบไม้ของมันเป็นอะไรที่น่าตื่นตะลึงมาก มนุษย์ขอบใช้พฤติกรรมของมดกัดใบสื่อถึงความสามัคคี, ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน, และความขยันอดทน

มดกัดใบไม่ได้กินใบไม้โดยตรงอย่างที่หลายคนคิด มดเอาใบไม้พวกนี้ไป "หมัก" เชื้อราในรัง แล้วก็เก็บเกี่ยวเชื้อรามากินอีกที จะเรียกว่าเป็นการทำ "สวนรา" ก็ได้ (มดพวกนี้ทำเกษตรกรรมก่อนหน้ามนุษย์เป็นร้อยล้านปี) แต่นักวิทยาศาสตร์ก็สงสัยกันมานานแล้วว่า สิ่งมีชีวิตอีกประเภทในสวนของมดมีหน้าที่ทำอะไรกันแน่

หมัดคือแมลงปรสิตที่อาศัยดูดเลือดกินจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและนก จุดเริ่มต้นสายวิวัฒนาการของหมัดเป็นเรื่องที่นักวิทยาศาสตร์ยังกังขา ฟอสซิลหมัดโบราณที่ค้นพบส่วนใหญ่ก็มีหน้าตาคล้ายหมัดในยุคปัจจุบัน นักกีฏวิทยา (นักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาแมลง) คาดกันว่าหมัดน่าจะเริ่มสายวิวัฒนาการตั้งแต่ยุคครีเตเซียสเมื่อประมาณ 145 ล้านปีก่อนถึง 65 ล้านปีก่อน

แต่ทีมวิจัยที่นำโดย Michael Engel แห่ง University of Kansas in Lawrence ได้ค้นพบซากฟอสซิลของหมัดยักษ์ที่มีอายุเก่าแก่ย้อนไปถึง 165 ล้านปีก่อน และ 125 ล้านปีก่อน นับเป็นฟอสซิลของหมัดที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยค้นพบ

ปลวกกับมดเป็นแมลงสังคมที่มีการแบ่งชนชั้นวรรณะออกเป็นวรรณะทำงาน (worker caste), วรรณะทหาร (soldier caste), วรรณะสืบพันธุ์ (reproductive caste) ขณะที่รังผึ้งมีเพียงสองวรรณะเท่านั้น คือ วรรณะทำงาน กับ วรรณะสืบพันธุ์ โดยที่ผึ้งงานจะสับเปลี่ยนหน้าที่ไปเรื่อยๆ ตามอายุที่เพิ่มขึ้น เช่น เริ่มจากดูแลรัง, เลี้ยงตัวอ่อน, หาอาหาร, ปกป้องรัง, นั่งเฉยๆ เป็นต้น

ประชากรผึ้งน้ำหวาน (honeybee) ในอเมริกาเหนือกำลังประสบกับภาวะถดถอยอย่างหนักด้วยปรากฏการณ์ที่เรียกว่า colony collapse disorder (CCD) นักวิทยาศาสตร์เองก็ยังไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัดนัก สิ่งแวดล้อม (มลภาวะ), เชื้อไวรัส, หรือเชื้อราต่างก็มีบทบาทสำคัญ และล่าสุดเราก็ได้รับรู้ว่าผึ้งยังต้องรับมือกับศัตรูตัวร้ายอีกตัว

นิวเคลียสคือส่วนที่เซลล์ใช้เก็บ DNA ดังนั้นนิวเคลียสจึงเหมือนศูนย์กลางที่คอยควบคุมกิจกรรมของเซลล์ให้เป็นไปตามแบบแผนที่กำหนดไว้ในพิมพ์เขียวพันธุกรรม แต่เซลล์บางชนิด เมื่อเจริญเติบโตเต็มที่ นิวเคลียสก็จะหายไป เช่น เซลล์เม็ดเลือดแดง เป็นต้น

โดยทั่วไปเซลล์ประสาทมีการสร้างและปล่อยสารเคมีตลอดเวลา ดังนั้นมันจึงต้องมีนิวเคลียสไว้คอยสั่งงานสร้างโปรตีนที่จำเป็น แต่ Alexey A. Polilov นักกีฏวิทยาแห่ง Lomonosov Moscow State University พบว่าเซลล์ประสาทเกือบทั้งหมดของตัวต่อนางฟ้า Megaphragma mymaripenne ไม่มีนิวเคลียส

ทีมนักกีฏวิทยาที่นำโดย Lynn Kimsey แห่ง University of California, Davis ได้ค้นพบตัวต่อสปีชีส์ใหม่ที่มีเขี้ยว (mandible) โง้งยาวมากกว่าความยาวของขาคู่หน้าของมันเสียอีก

ตัวต่อชนิดนี้ได้รับชื่อเล่นๆ ไปก่อนว่า Dalara garuda (ชื่อนี้ยังไม่ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการ อาจเปลี่ยนแปลงได้ในภายหลัง) เป็นตัวต่อในวงศ์ Crabronidae โดยที่ชื่อ "GARUDA" นี้ก็คือ "ครุฑ" สิ่งมีชีวิตครึ่งคนครึ่งนกที่เป็นสัญลักษณ์ของประเทศอินโดนีเซียนั่นเอง ตัวผู้มีขนาดความยาวลำตัวประมาณ 2.5 นิ้ว ตัวเมียมีขนาดเล็กกว่าตัวผู้เล็กน้อย ตัวต่อชนิดนี้น่าจะเป็นผู้ล่าของแมลงอื่นๆ ที่ตัวเล็กกว่า

ตั๊กแตนกิ่งไม้ในสกุล Timema หลายชนิดที่อาศัยอยู่ทางตะวันตกของสหรัฐอเมริกา มีการสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ ตัวเต็มวัยตัวเมียจะออกลูกเป็นตัวเมียอีกตัวโดยไม่ต้องพึ่งการผสมจากสเปิร์ม ซึ่งในทางเทคนิคก็ไม่ต่างจากการโคลนนิงตัวเองเท่าไรนัก เพราะตัวลูกกับตัวแม่มีลักษณะทางพันธุกรรมที่เหมือนกันเกือบทุกประการ

ทีมนักวิจัยที่นำโดย ดร. Tanja Schwander แห่ง Simon Fraser University ประเทศแคนาดา อยากรู้ว่าตั๊กแตนกิ่งไม้ Timema spp. ที่โคลนนิงตัวเองเหล่านี้มีวิวัฒนาการมานานขนาดไหนแล้ว พวกเธอจึงวิเคราะห์ DNA ย้อนกลับไปยังจุดกำเนิดที่ตั๊กแตนกิ่งไม้พวกนี้แยกออกมาเป็นสปีชีส์

เพลี้ยหอยปุยฝ้าย (cottony cushion scale insect, Icerya purchasi) เป็นแมลงที่เป็นกะเทย (hermaphrodite) นั่นคือ มีทั้งไข่และสเปิร์มในตัว เพลี้ยที่เป็นตัวผู้หรือตัวเมียแท้ๆ นั้นหายากมาก

นักวิทยาศาสตร์สหรัฐอเมริกาได้รวมกลุ่มกันตั้งโครงการ "5000 Insect and Other Arthropod Genome Initiative" หรือย่อๆ ว่า "i5K" โดยมีจุดประสงค์ทำและรวบรวมข้อมูลจีโนมของแมลงและสัตว์ขาปล้อง (arthropods) จำนวน 5,000 สปีชีส์ให้สำเร็จภายใน 5 ปี

โครงการ i5K มีความมุ่งหมายเน้นไปยังกลุ่มแมลงที่มีความสำคัญทางการเกษตร, สุขลักษณะของอาหาร, การแพทย์, เทคโนโลยีพลังงาน, ระบบนิเวศน์ รวมไปถึงแมลงที่ใช้เป็นกรณีศึกษาในทางวิชาการ
(ตรง "เทคโนโลยีพลังงาน" เนี่ย! ผมก็นึกไม่ออกเหมือนกันแมลงอะไรมีความสำคัญในด้านการผลิตพลังงาน?)

ในฤดูที่มีอากาศอบอุ่น ผีเสื้อ Bicyclus anynana ก็จะมีพฤติกรรมแบบผีเสื้ออื่นๆ ที่เรารู้จัก นั่นคือ ผีเสื้อตัวผู้รับบทเป็นผู้เกี้ยวพาราสีจีบผีเสื้อตัวเมีย แต่พออากาศหนาวลงเมื่อไร ละครความรักของผีเสื้อชนิดนี้จะพลิกบทบาทไปอย่างสิ้นเชิง